TRİASETİN ( TRIACETIN)
CAS NUMBER:102-76-1
EC NUMBER:203-051-9
Gliseril Triasetat olarak da bilinen triasetin, kozmetik formülasyonlarda,% 0.8 ila% 4.0 arasında değişen konsantrasyonlarda bir kozmetik biyosit, plastikleştirici ve çözücü olarak işlev gördüğü bildirilmiştir. Tatlar ve kokular için yaygın olarak kullanılan bir taşıyıcıdır. Triasetin, Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) tarafından genel olarak güvenli (GRAS) bir insan gıda bileşeni olarak kabul edildiği kabul edilmiştir. Triasetin akut oral veya dermal maruziyette hayvanlar için toksik değildir, kısa süreli inhalasyon veya parenteral çalışmalarda ve subkronik besleme ve inhalasyon çalışmalarında toksik değildir. Triasetin en çok kobay deride hafif tahriş ediciydi. Bununla birlikte, bir çalışmada eritem, hafif ödem, alopesi ve deskuamasyona neden oldu ve tavşan gözlerinde biraz tahrişe neden oldu. Triasetin kobaylarda duyarlılaşmadı. Triasetin, klinik bir maksimizasyon çalışmasında irritan veya sensitizer değildi ve Duhring-oda testinde sadece% 50'lik bir dilüsyon kullanarak çok hafif reaksiyonlar görüldü. İnsanlarda, Triacetin'in oküler tahrişe yol açtığı ancak yaralanmaya neden olmadığı bildirildi. Triasetin mutajenik değildi. Mevcut üreme ve gelişimsel toksisite verileri olmamasına rağmen, Triasetin, gliserol ve asetik aside hızla metabolize edildi ve bu kimyasallar gelişimsel toksinler değildi. Triasetin içinde bulunabilen ve hücre büyümesini ve çoğalmasını etkileyen 1,2-gliseril diesterlerin raporları, hiperplazi ve / veya tümör terfisi olasılığını artırdı. Bununla birlikte, Kozmetik Madde İnceleme (CIR) Uzman Paneli, 1,2-gliseril diesterlerin hücre büyümesi ve proliferasyonu üzerindeki etkilerinin, asetik asidin, gliserin ile Triasetin gibi esterlendiği zaman, gliserin omurgasında daha uzun ester zincirleri gerektirdiğini gösterdi. . Mevcut bilgiler temelinde, CIR Expert Panel, Triasetin'in kozmetik formülasyonlarda kullanıldığı gibi güvenli olduğu sonucuna varmıştır. Trigliserit 1,2,3-triasetoksipropan daha genel olarak triasetin ve gliserin triasetat olarak bilinir. Bu, asetik asit ve asetik anhidrit gibi gliserol ve asetile edici ajanların deneyicisidir. [6] Yüksek kaynama noktasına sahip renksiz, yapışkan ve kokusuz bir sıvıdır. Aynı zamanda gliseril triasetat olarak bilinen Triasetin (C9H14O6), kapsüllerin ve tabletlerin imalatında kullanılan farmasötik yardımcı maddedir ve bir nemlendirici, plastikleştirici ve çözücü olarak kullanılmıştır. Bir sıvıdır ve FDA tarafından bir gıda katkı maddesi olarak onaylanmıştır. Triasetin, hayvan çalışmalarına göre parenteral bir besin olarak da rol oynayabilecek suda çözünebilen kısa zincirli bir trigliserittir. [1] [2] Parfüm ve kozmetik endüstrilerindede kullanılır.Triacetin, sentetik kauçuk ve selüloz türevlerinin plastikleştirilmesinde kullanılan berrak, renksiz bir asetat esterdir. Trikasta, aromatik hidrokarbonlar ve çoğu organik çözücü içinde kolayca çözünür. Alifatik hidrokarbonlar,mineral yağlar, bitkisel ve hayvansal yağlarda çözünmez. Suda düşük çözünürlüğe sahiptir. Ayrıca enzactin veya E1518 olarak bilinen triasetin, triasilgliseroller olarak bilinen organik bileşiklerin sınıfına aittir. Bunlar, ester bağları yoluyla bir gliserol molekülüne kovalent olarak bağlanmış üç yağlı asit zincirinden oluşan gliseritlerdir. Bu nedenle, triasetin bir triradidgliserol lipit molekülü olduğu düşünülmektedir. Triasetin, (suda) çözünür, ve çok zayıf bazik (esas olarak nötral) bir bileşik (pKa'sına dayanarak) olarak bulunur. Triasetin insan adipoz doku dokusunda bulundu ve ayrıca kanda da tespit edildi. Hücre içinde, triasetin öncelikle sitoplazmada ve adipozomda bulunur. Triasetin asetik asitten biyosentez olabilir. Triasetin, meyveler ve papayada bulunabilen hafif, acı ve temiz bir tatlandırıcıdır. Bu, triasetin bu gıda ürünlerinin tüketimi için potansiyel bir biyobelirteç olmasını sağlar.
Kullanımları
Yaygın olarak gıda katkı maddesi olarak kullanılan, suni bir çözelti olarak kullanılan ve kimyasallaştırıcı fonksiyonu olan E1518 ve Avustralya onay kodu A1518 olan yapay bir kimyasal bileşiktir. Farmasötik ürünlerinde, bir nemlendirici, bir plastikleştirici ve bir çözücü olarak kullanıldığı bir eksipiyan olarak kullanılır. Triasetin aynı zamanda, benzinde motorun vuruşunu azaltan ve biyodizelin soğuk ve viskozite özelliklerini iyileştiren bir antiknock ajanı olarak bir yakıt katkı maddesi olarak da kullanılabilir. En iyi beş sigara şirketi tarafından yayınlanan bir 1994 raporunda, triasetin, 599'lardan biri olarak listelenmiştir. sigara katkı maddeleri. Triasetin filtreye plastikleştirici olarak uygulanır. Uzun süreli görevlerde suni gıda rejenerasyon sistemlerinde olası bir gıda enerjisi kaynağı olarak kabul edilir. Birinin diyet enerjisinin yarısından fazlasını triasetinden almak için güvenli olduğuna inanılmaktadır.
Emniyet
Triasetin ve iki tip asetoolein, uzun süreli beslenme testlerinde sıçanlarda, tüketicilerin maruz kaldığı miktarlardan çok daha büyük bir büyüklükte olan seviyelerde toksik etkileri olmadan bulunmuştur. Üç tip asetostearin, sıçanlarda, günde kg başına 5 gr'a kadar olan seviyelerde, uzun süreli beslenme testlerinde toksik etki olmaksızın bulunmuştur. Bu, tahmini insan tüketiminin günlük kg başına bir miligramlık bir fraksiyonuna karşılık gelir. Daha yüksek bir besleme seviyesinde (günde kg başına 10 g) erkek sıçanların testiküler atrofi ve dişi sıçanlar, rahim renginde değişiklik gösterdiği bilinmektedir. Bununla birlikte, bir bebek için günde 50 g ya da daha fazla bir miktar ve günde bir yetişkin için 600 gramlık bir düzey, asetostearinlerin fonksiyonel amaçlar için ilave edildiği gıdaların tüketiminden çok daha büyüktür.
Triacetin, also known as Glyceryl Triacetate, is reported to function as a cosmetic biocide, plasticizer, and solvent in cosmetic formulations, at concentrations ranging from 0.8% to 4.0%. It is a commonly used carrier for flavors and fragrances. Triacetin was affirmed as a generally recognized as safe (GRAS) human food ingredient by the Food and Drug Administration (FDA). Triacetin was not toxic to animals in acute oral or dermal exposures, nor was it toxic in short-term inhalation or parenteral studies, and subchronic feeding and inhalation studies. Triacetin was, at most, slightly irritating to guinea pig skin. However, in one study, it caused erythema, slight edema, alopecia, and desquamation, and did cause some irritation in rabbit eyes. Triacetin was not sensitizing in guinea pigs. Triacetin was not an irritant or a sensitizer in a clinical maximization study, and only very mild reactions were seen in a Duhring-chamber test using a 50% dilution. In humans, Triacetin reportedly has caused ocular irritation but no injury. Triacetin was not mutagenic. Although there were no available reproductive and developmental toxicity data, Triacetin was quickly metabolized to glycerol and acetic acid and these chemicals were not developmental toxins. Reports of 1,2-glyceryl diesters, which may be present in Triacetin, affecting cell growth and proliferation raised the possibility of hyperplasia and/or tumor promotion. The Cosmetic Ingredient Review (CIR) Expert Panel concluded, however, that the effects of 1,2-glyceryl diesters on cell growth and proliferation require longer ester chains on the glycerin backbone than are present when acetic acid is esterified with glycerin, as in Triacetin. On the basis of the available information, the CIR Expert Panel concluded that Triacetin is safe as used in cosmetic formulations.The triglyceride 1,2,3-triacetoxypropane is more generally known as triacetin and glycerin triacetate. It is the triester of glycerol and acetylating agents, such as acetic acid and acetic anhydride.[6] It is a colorless, viscous and odorless liquid with a high boiling point.Triacetin (C9H14O6), also known as glyceryl triacetate, is pharmaceutical excipient used in manufacturing of capsules and tablets, and has been used as a humectant, plasticizer, and solvent. It is a liquid, and has been approved by the FDA as a food additive. Triacetin is a water-soluble short-chain triglyceride that may also have a role as a parenteral nutrient according to animal studies.[1][2] It is also used in the perfume and cosmetic industries.Triacetin is a clear, colorless acetate ester used for plasticising synthetic rubber and cellulose derivatives.Triacetin is readily soluble in aromatic hydrocarbons and most organic solvents. It is insoluble in aliphatic hydrocarbons, mineral oils, and vegetable and animal oils. It has low solubility in water. Triacetin, also known as enzactin or E1518, belongs to the class of organic compounds known as triacylglycerols. These are glycerides consisting of three fatty acid chains covalently bonded to a glycerol molecule through ester linkages. Thus, triacetin is considered to be a triradylglycerol lipid molecule. Triacetin exists as a liquid, soluble (in water), and an extremely weak basic (essentially neutral) compound (based on its pKa). Triacetin has been found in human adipose tissue tissue, and has also been primarily detected in blood. Within the cell, triacetin is primarily located in the cytoplasm and adiposome. Triacetin can be biosynthesized from acetic acid. Triacetin is a mild, bitter, and clean tasting compound that can be found in fruits and papaya. This makes triacetin a potential biomarker for the consumption of these food products.
Uses
It is an artificial chemical compound, commonly used as a food additive, for instance as a solvent in flavourings, and for its humectant function, with E number E1518 and Australian approval code A1518. It is used as an excipient in pharmaceutical products, where it is used as a humectant, a plasticizer, and as a solvent. Triacetin can also be used as a fuel additive as an antiknock agent which can reduce engine knocking in gasoline, and to improve cold and viscosity properties of biodiesel.In a 1994 report released by five top cigarette companies, triacetin was listed as one of the 599 cigarette additives. The triacetin is applied to the filter as a plasticizer.It has been considered as a possible source of food energy in artificial food regeneration systems on long space missions. It is believed to be safe to get over half of one's dietary energy from triacetin.
Safety
Triacetin and two types of acetooleins have been found to be without toxic effects in long-term feeding tests in rats at levels that were several orders of magnitude greater than those to which consumers are exposed. Three types of acetostearins have been found to be without toxic effects in long-term feeding tests in rats at levels up to 5 g per kg per day. This contrasts with an estimated human consumption of a fraction of a milligram per kg per day. It is recognized that at an even higher feeding level (10 g per kg per day) male rats developed testicular atrophy and female rats, uterine discoloration. However, such a level which would amount to 50 g or more for an infant and 600 g for an adult per day, is vastly higher than would be possible in the consumption of foods to which acetostearins are added for functional purposes.
